Prologue.

Pośpiech.

Główna cecha życia w XXI wielu.

Gdzie ludzie się tak śpieszą? Dokąd tak pędzą, że nie zauważają, jak szybko ucieka im życie. A czas mija nieubłaganie. Nie możemy go cofnąć, nie możemy go wołać, bo i tak już nie wróci. Nie możemy zmienić czynów, słów. Pozostaje nam naprawianie swoich błędów, które nieustannie popełniamy. A możemy to zrobić, kiedy tylko chcemy. Potrzeba jedynie chęci i uporu. Jedynie albo AŻ.

Wszystko jest dla ludzi. Życie jest dla ludzi. Trzeba tylko umieć je odpowiednio wykorzystać. I tu pojawia się problem.

Mam na imię Isabell. Isabell Mollow. Mam wspaniałe życie. Można by powiedzieć idealne. Kochająca rodzina, przyjaciele, w których zawsze mogłam znaleźć wsparcie. Brakowało jedynie miłości, jednak wiedziałam, że nie warto się śpieszyć, kiedyś w końcu sama się znajdzie. Moja babcia powtarzała, że to co najważniejsze przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie. Ja właśnie na taki moment, jakże cierpliwie czekałam.

Zabawne jest to, jak jeden telefon może zmienić wszystko.